O co chodzi z tym zamieszaniem wokol b. betanek i b. francis

Misiak

[link widoczny dla zalogowanych]

Każdy z nas zna sprawe dosyć przykrą sprawę niesposłuszeństwa byłych zakonnic z katolickiego Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej, tzw. betanek.

W 2005 roku w domu betanek w Kazimierzu Dolnym część sióstr wystąpiła przeciwko postępowaniu matki przełożonej Jadwigi Ligockiej, która w decyzjach religijnych i administracyjnych miała się powoływać na prywatne natchnienia Duchem Świętym oraz dążyć do przekształcenia zakonu w zgromadzenie kontemplacyjne. W celu zbadania sprawy do klasztoru w maju 2005 roku przybył delegat Kongregacji do spraw Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. W wyniku przeprowadzonego dochodzenia 6 sierpnia 2005 roku Ligocką odsunięto ze stanowiska przełożonej i zastąpiono ją s. Barbarą Robak. Ligocka nie podporządkowała się i wraz z popierającymi ją zakonnicami zamknęła się w klasztorze, nie reagując na polecenia przełożonych. Ci postawili ultimatum, grożące karami kościelnymi.

1 lutego 2006 roku arcybiskup Józef Życiński wydał dekret o zakazie sprawowania w domu zakonnym sakramentów i sakramentaliów. 28 października 2006 roku Stolica Apostolska wydała dekret o wydaleniu ze zgromadzenia dziesięciu zbuntowanych sióstr posiadających śluby wieczyste. Te nie poddały się karze i nie opuściły budynków klasztornych. Wraz z nimi pozostała grupa postulantek, nowicjuszek i sióstr, których śluby czasowe wygasły. Do kobiet przyłączył się były franciszkanin Roman Komaryczko, wcześniej skonfliktowany ze swoimi zwierzchnikami i suspendowany.

3 lutego 2007 r. w liście pasterskim do mieszkańców Kazimierza Dolnego abp Życiński ogłosił decyzję Stolicy Apostolskiej ostatecznie potwierdzającą wyłączenie przebywających w klasztorze betanek z wspólnoty zakonnej Kościoła katolickiego.

Zarząd Generalny Zgromadzenia Sióstr Rodziny Betańskiej rozpoczął starania o odzyskanie klasztoru. Do Prokuratury Rejonowej w Puławach złożono zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa naruszenia miru domowego. 25 kwietnia, 30 kwietnia, 8 maja i 29 czerwca 2007 roku Sąd Rejonowy w Puławach wydał wyroki orzekające eksmisję wobec 65 osób przebywających w klasztorze. Komornicy wyznaczyli byłym betankom termin do 4 września 2007 roku na dobrowolne opuszczenie nieruchomości, odroczony następnie do 10 października 2007 z powodu niewpłacenia przez Zgromadzenie opłaty egzekucyjnej.

10 października 2007 r. o godz. 9.00, do klasztoru przybył komornik w asyście policji w celu dokonania eksmisji. Zabarykadowaną bramę otworzył ślusarz. Następnie funkcjonariusze wkroczyli na teren posesji. Po trwających ok. 5 godzin negocjach byłe zakonnice opuściły w asyście policjantek klasztor i zostały odprowadzane do autokarów. Kobiety przewieziono do domów rekolekcyjnych w Lublinie, Nałęczowie i Dąbrowicy, które wkrótce własnowolnie opuściły. Stawiającego opór Komaryczkę wyprowadzono w kajdankach i odwieziono do Prokuratury Rejonowej w Puławach, skąd po przesłuchaniu zwolniono. Pięć kobiet bez pozwolenia na pobyt w Polsce z Rosji i Białorusi 12 października 2007 roku opuściło terytorium kraju. Ligocką na własną prośbę przewieziono na badania lekarskie, po których trafiła do domu rekolekcyjnego w Lublinie, a następnie wyjechała w nieznanym kierunku.

Po południu 10 października 2007 roku przedstawicielki zakonu betanek odebrały odzyskaną nieruchomość i znajdujące się w niej mienie, a metropolita lubelski zniósł nałożony w 2006 roku interdykt kościelny[1].

28 maja 2008 roku media poinformowały, że grupa kilkunastu byłych betanek z klasztoru w Kazimierzu Dolnym za zgodą ordynariusza łomżyńskiego, biskupa Stanisława Stefanka zamieszkała na terenie diecezji łomżyńskiej w domu pielgrzyma parafii Michała Archanioła w Płonce Kościelnej[

Natomiast kilka dni temu media podały, że były franciszkanin ks. Roman Komaryczko został mianowany przez ordynariusza łomżyńskiego wikariuszem parafii rzym.-kat. pw. św. Rocha w Długosiodle.

[link widoczny dla zalogowanych]

Nie wnikam w jakieś wątki obyczajowej tej smutnej historii, ani tez nie szukam jakieś tu sensacji.

Mam po prostu pytania na gruncie prawa kanonicznego KK:

1. Jakim to możliwe, że katolicki zakonnik franciszkański, kapłan, po suspendowaniu przez swojego prowincjała; sprawujący Eucharystię w byłym Domu Zakonnym w Kazimierzu, wbrew zakazowi metropolity lubelskiego, co ściągnęło na niego karę interdyktu, zostaje włączony przez bpa St. Stefanka do kleru diecezjalnego i mianowany wikariuszem?

Jak to możliwe, że ktoś kto ma na swoim koncie tak ciężkie kary kościelne nie zostaje wydalony ze stanu kapłańskiego? Jak to możliwe że ten ksiądz, któy bardzo możliwe ma problemy zdrowotne natury psychicznej, zamiast poddać się terapii zostaje przydzielony do wykonywania normalnych obowiązków? Jak to możliwe że ksiądz który podlega interdyktowi (zakaz odprawiania obrzędów religijnych), a ponadto uważał się za Chrystusa na ziemi, jest katolickim księdzem?

2. Jak to możliwe, że wyrzucone ze Zgromadzenia za nieposłuszeństwo zakonnice przez jakby nie było Stolicę Apostolską, dalej prowadzą działalność quasi monastyczną w parafii kat. w Płonce Kościelnej?

Ja tego nie rozumiem. Wydawało mi się że posłuszeństwo władzy kościelnej to jakiś fundament kościoła.

Ja jako zwykły świecki podlegam jurysdykcji arcybiskupa białostockiego i gdańskiego, i nie ma takiej opcji że mógłbym coś zrobić wbrew jego woli, podobnie jak kler diecezjalny i zakonny.

Oczywiście zdarzają się różne przypadki. Np. Archimandryta dr Gabriel z Klasztoru po odmowie przyjecia chirotonii biskupiej, został ukarany przez Święty Sobór i usunął się w cień życia klasztornego. Ukarany został nie za to że odmówił przyjęcia biskupstwa, tylko za publiczne wypowiedzi, które doprowadziły do zamieszania i podziału wśród wiernych.
I myśle, że po okresie pokuty napewno O. dr Gabriel zostanie przywrócony do łask, bo to jest b. mądry człowiek.

No właśnie, na łono cerkwi zawsze można wrócić, ale należy odbyć pokutę.

No a gdzie jest pokuta byłch betanek i byłego franciszkanina? Przecież przecież przestępstwa kościelne tych osób są publicznie znane? Czy to nie jest jakieś publiczne zgorszenie? To kto ma rację? Metropolita lubelski i Stolica Apostolska czy ordynariusz łomżyński? Może ktoś napisze o co tu chodzi. Powiem szczerze, że ja tego kompletnie nie rozumiem.

Gloria di Dio

Pewne rzeczy są widocznie zakryte przed ciekawskimi.
Nikt nigdzie tego nie wyjaśnił.
Aczkolwiek, czy mamy prawo oceniać, osądzać, wyrokować?
Czy mamy prawo potępić siostry i księdza, które chcą nadal trwać w zgromadzeniu i pełnić posługę duszpasterską?
A może jesteśmy świadkami podziału zakonu, jak to bywało już w historii.
Więcej tutaj jest pytań niż odpowiedzi.
Warto może zaczekać, niech czas rozwiąże pewne sprawy.

kasiek

Gloria ok wporzadku masz racje nie nam wnikac dlaczego jak i po co
a juz napewno nie oceniac czy stawiac sady
ale wlasnie ale na dzis i na teraz w jakiej one formie tu sa jak mozemy im pomoc
sytuacja jest nie jasna a takie podejscie nie rozwiaze problemu
poniewaz trzeba nazwac pewne rzeczy po imieniu i to jest problem sa tam w wiekszosci osoby mlode i maja swoje zycie przezyc jako kto juz nie siostry ale i nie osoby swieckie i bynajmniej jezeli chodzi o mnie nie oceniam a zapytuje
wiekszosc z nich ma wyksztalcenie pedagogiczne moga uczyc w szkole przeciez musza kiedys pojsc do pracy i zaczac normalnie funkcjonowac w swiecie tylko pytanie jak je do tego swiata wprowadzic zeby nikogo nie urazic i nie skrzywdzic
dodaje ze swiat nie ogranicza sie tylko do kosciola

Gloria di Dio

Świat to nie tylko Kościół - jasne, jasne.
Masz racje, są tam osoby młode, wykształcone... ale tam ich nikt na siłe nie trzyma, nikt ich nie zamyka i nie wypuszcza "do świata". Te osoby przebywają tam dobrowolnie, one chcą tam być.
A jeśli chcą trwać w tej wspólnocie to chyba o czymś świadczy.
Jeśli chcesz im pomóc, to chyba trzeba je zapytać czy one sobie tego rzyczą i czy wogóle potrzebują jakiejkolwiek pomocy.

kasiek

Gloria nie wiem czy zauwazyles ale ja napisalam kosciol z malej litery
i nie dlatego ze zapomnialam gdzie na klawiaturze jest shift czy caps
ale mniejsza o to
faktycznie jesli chca trwac we wspolnoscie niech trwaja nic mi do tego
a tym bardziej ze nie potrzeboja pomocy ani wsparcia z zewnatrz
niech sobie zyja i robia swoje wkoncu co nam do tego . . .